Estou totalmente en desacordo con Ángel. Como dixeron Aldara e Ismael, non se pode comparar o maltrato animal con comer unha leituga.
En primeiro lugar, o diñeiro non é o que importa nestes casos xa que estamos falando de MALTRATO ANIMAL. Algúns defensores deste tipo de espectáculos din que os touros que se matan son criados especificamente para isto, como se fose o seu destino e naceran para morrer. Baixo o meu punto de vista, ese razoamento é estúpido. Sería como dicir que as mulleres nacen para facer felices aos seus homes.
Eu nunca fun a unha corrida de touros nin teño pensado ir, pero cando sae na televisión algo relacionado con iso, vese claramente o sufrimento do animal. Primeiro crávanselle tantas banderillas como se queira(algunhas teñen un arpón de 8cm), e cando o toureiro lle crava a espada (de 80cm), o animal non morre nese instante, senón que aínda pasa un tempo ata que cae ao chan e morre afogado co seu propio sangue. Moitas veces, remátano coa puntilla (de 10cm) e despois é cando lle cortan unha orella ou as dúas, dáme exactamente igual, xa que por fin rematou a tortura.
Xa para rematar, gustaríame que os que defendedes estes espectáculos vos puxerades na pel do touro. Como credes que sería? Gustaríavos morrer deste xeito porque así xerades beneficios económicos, postos de traballo...?

Na miña opinión, eu creo que aínda que simbolicen algo no noso país, non debería estar permitido, pois, maltratan a touros sin motivo ningún.

Pois eu, ao contrario, estou totalmente en contra destes espectáculos.E, sinceramente, penso que non pode compararse o maltrato animal co vexetal, como di Ángel. Certo é que as plantas tamén sofren e todo iso, pero cortámolas para alimentarnos, como facemos cando comemos carne vacuna ou porcina, pero con respecto ás corridas, qué finalidade teñen? Entreter vendo a tortura dun animal ata a súa morte? Dende logo, a min non me parece razonable. E ben, pode ser unha tradición, estou de acordo, pero como dixo Aldara, o mundo cambia, como a forma de pensar da sociedade, e avanza, por iso non chego a comprender cómo a estas alturas da época contemporánea se sigan a realizar tradicións propias, como mínimo, da Idade Media.
Ademais, repito, que as corridas de touros son consideradas a máxima representación da cultura española, e eu penso que hai cousas mellores e máis interesantes que estas.

En resposta a Víctor, estas práctias estendéronse enormemente. Na actualidade están presentes en países hispanoamericanos, como Ecuador, Bolivia, Panamá, Costa Rica, México, Venezuela, Perú ou Colombia; tamén se realizan no sur de Francia e en Portugal. Neste último país, non se lle dá morte ao animal, publicamente, dende 1836.
As corridas de touros ao estilo portugués distínguense principalmente das españolas en que a loita contra o touro é a cabalo, e para protexelo, o touro leva os cornos cunha capucha. O espectáculo en sí consta de dúas partes, na primeira, o xinete, loita contra o touro provocando que corra perseguindo ao cabalo, para clavarlle distintos tipos de armas, baderillas parecidas ás españolas, que producen dor e pérdida de sangue.
Unha vez o animal está totalmente cansado comeza a segunda parte, o xinete abandona a pista e entran os forcados (un grupo de oito homes), que desafían ao touro directamente, para que envista. Finalmente, este grupo deixa tamén o ruedo, e entra un grupo de touros castrados e domados para atraer o touro protagonista. Ben, o certo é que en Portugal, o touro non se mata públicamente, posto que sería ilegal, mais, non obstante, sí se mata na maioría das ocasións aínda que se realice a porta pechada.
Dende o meu punto de vista, esto continua a ser un maltrato cara o animal, que aínda que non morra na pista, maltrátano e esgótano, para que finalmente, acabe morrendo, aínda que a xente presente non sexa consciente.

Eu creo que isto non debería estar permitido xa que non se fai por que sea necesario senón como un simple capricho ou unha forma de pasar o tempo.Isto e unha forma de maltratar aos touros e penso que moitas veces esta ben cando os touros lle meten unha cornada a unha persoa xa que igual que nos facemos sufrir aos touros eles tamén nos poden facer sufrir a nos.