Sinceramente, na miña opinión todo o mundo quere ser eternamente xoven, ainda que se eso ocorrese, acabaríanse cansando igual que en todo o resto.
A maioría da xente cree que a xuventude pode ser o mellort momento da tua vida cando podes alcanzar a felicidade ou mellor condicións físicas máis vello.
Todos lle temos un certo respeto a morte e ninguén quere chegar a ese punto da vida nunca, pero seamos sinceros, o ser humano non vivirá por sempre por moita ciencia que haxa. Nacemos para morrer.

Citado de faa-marcromero en June 5, 2014, 14:08
Cando lin o tema que plantexa Marcos veume á cabeza a inmortalidade dos elfos no mundo de Tolkien. Se tomamos como exemplo ditos seres mitolóxicos e poñemos aos humanos no seu sitio, os seus problemas serian os mesmos. Na historia do Señor dos Aneis os elfos víanse obrigados a partir en barcos ás Terras Imperecedeiras para evitar a superpoboación na Terra Media. Se os humanos fosemos inmortais non teríamos esta opción de irnos a outras terras, a non ser que saíramos do planeta, por exemplo a Marte. O cal non está ao noso alcance agora mesmo aínda que non descarto que esta opción sexa posible no futuro.

Non creo que os elfos marcharan pola superpoboación, pero indo ó tema, estou dacordo con Marc ( aínda que o exemplo non me pareza o correcto ). A superpoboación sería un gran problema, os seres humanos teriamos que baraxar a posibilidade de habitar novos lugares para vivir, como en "El Señor de los Anillos" como di Marc

Estaría moi ben iso de ser un adolescente toda a vida, pero a longo prazo, traería problemas. Cambiamos o físico das persoas pero non a mentalidade, e como vai ser? Vivir nun corpo de adolescente coa mentalidade dun avó? Respecto ó que din os meus compañeiros de que non habería espazo para todos, estou dacordo. Se todos somos inmortais, onde vai vivir todo o mundo? E quen se permitirá esas rexeneracións? Pois a xente con maior poder adquisitivo, o que vai supoñer que a poboación mundial se divida en ricos inmortais e en pobres que por non poder pagar os tratamentos, morran sen máis, cousa que baixo o meu punto de vista, non é xusta de ningunha maneira. Por outra banda, a mediciña rexenerativa é un grande avance para curar certas enfermidades ou como ben expón Marcos, transplantar rils ou incluso corazóns. Isto permite que moita xente xoven ou nenos, non morran prematuramente e poidan gozar dunha calidade de vida igual que a que teñen as persoas non enfermas.

Dende o meu punto de vista, a búsqueda da eterna xuventude non é unha das prioridades nas que se ten que centrar a ciencia nestes intres. O feito de que a xente pase dunha gloriosa xuventude, chea de vitalidade e axilidade, á unha etapa onde os nosos compoñentes se deterioran pouco a pouco, non é fácil;todos quixeramos poder vivir eternamente nos nosos anos de xuventude. Á hora de seren realistas, non é unha visión xusta. Nos tempos que estamos a pasar, a ciencia debería de estar centrando os seus recursos en atopar curas contra enfermidades que quitan a vida a un porcentaxe elevado da poboación mundial cada día, polo simple feito de que, coa búsqueda da eterna xuventude, búscase o prolongar unha vida sá, e o feito de buscaren curas a enfermidades de grande calibre, prolongarían vidas que se daban por perdidas.

Eu penso que, vendo a velocidade á que está avanzando o mundo durante os últimos anos, a idea de alcanzar a xuventude eterna, non só vai a estar na nosa imaxinación, senón que tamén será un feito palpable, dentro da realidade. É certo que se esto ocorre teremos que solucionar algúns problemas que xa se citaron en comentarios anteriores, pero, persoalmente teño curiosidade de ver como sería vivir nun planeta difernte ao noso no caso de que houbera superpoblación, coma Marte, e de como nos arranxaríamos para adaptalo a nós.