Paréceme inimaxinable pensar nunha vida eterna, aínda que como Sergio e Noelia din, tamén o que agora temos por normal era impensable hai vinte ou trinta anos, xa que os avances destas últimas décadas foron a pasos axigantados comparado coas anteriores. Como xa mencionei, dende o meu punto de vista a busca da vida eterna non é moi viable, xa que o espacio do noso planeta está reducido e xa, sendo os "poucos" millóns que somos poderíamonos considerar unha das plagas por excelencia, como para que aínda por riba a población se dispare ó descender ou directamente anularse a mortalidade. Tamén a cuestión de tratarnos como simples máquinas ás que se lle poden cambiar as pezas cando se averían paréceme pouco ético malia que, aínda que sone hipócrita, se eu fose a enferma que necesitase esa peza non dudaría en reclamala.
A maiores destes dous elementos estaría tamén a alimentación, xa que conseguir alimento para un número tan desorbitado de persoas é imposible; os problemas á hora de conseguir empleo, pero tamén á hora de xubilarse, xa que se non se vai morder nunca, cal é a idade de xubilación, habería xubilación? Sería viable para a economía?; podería darnos o noso planeta os recursos necesarios, sen contar o alimento, para que todos puidésemos vivir baixo unhas condicións mínimas?; por outra banda a xente sería menos prudente ó saber que poden remplazar con facilidade os seus órganos no caso dunha accidente, intoxicación..., e esto provocaría grandes gastos médicos.
Malia que a ciencia responde día a día innumerables cuestións e proporciona moitísimos avances e comodidades, penso que non sempre se emprega dun xeito adecuado. Axudar a previr e curar enfermidades para que todos poidamos ter unha vida sá ata o final dos nosos días penso que é o meior regalo que este "elixir" chamado ciencia nos pode dar.

Dende pequenos todos desexamos ser maiores para poder facer cousas que fan os maiores, cando conseguimos a nosa meta por así decilo, os nosos desexos cambian completamente e desexamos volver a ser nenos, aínda que ter unha idade entre os 18-25 anos é o que a maioría da xente quere ter para sempre e non pasar mais ala dos 25 envellecer tamén ten a seu lado bo, é certo que estes tipos de avances proporcionannos a posibilidade de poder chegara máxima idade. No caso de que se poida chegar a alcanzar a vida eterna non sería nada doado posto que cada vez hai menos espazo para as persoas e eso tendo en conta que nacen uns e moren outros, ademais cos problemas do cambio climantico que estamos a sufrir a Terra non tardara moito en ser outro planeta mais sen diferenzas, é dicir xa non seía habitable.

Como di Fátima Fernández, esta "vida eterna" só estaría o alcance duns poucos privilexiados que poidan pagar por este servicio, xa que os precios serían desorbitadamente altos e non calquera pode permitirse isto. Sen dúbida, se hai xente que non ten cartos nin para comer, como os vai ter para pagarse este tipo de cousas? É sinxelo: non pode.
As diferencias sociais veríanse cada vez máis marcadas, o cal non é bo, xa que sería moito mellor unha sociedade máis igualitaria na que todos puideramos ter un bo nivel de vida. Porén, isto non é así. Mentres que hai persoas que malgastan os seus cartos, hai outras que non teñen cartos nin para comer, non teñen onde durmir e non poden recibir unha boa educación. Estas diferencias están cada vez máis marcadas e isto é algo que deberíamos deter, e que con esta "vida eterna" só aumentaría. Na miña opinión deberiamos comezar por preocuparnos primeiro por cousas de necesidade primaria antes de comezar a tratar de vivir eternamente.

Ser sempre xoven é que o tempo non pasase sería algo xenial pero imposible. O mundo está feito de tal forma que miremolo como o miremos e poñamos coma nos poñamos, cada ser vivo está feito para morrer e manter un certo equilibrio mentres esa vida existe. Creo que é inútil que o ser humano intente alargar vidas estupidamente. A vida non é máis que un instante de anomalía no tempo. Un pequeno período sen sentido nin utilidade de ningún tipo. É inútil prolongar a morte. Creo que está ben innovar coa tecnoloxía e demais para facer esta "anomalía" máis simple e levadeira, pero esto de " xogar a ser deus" para manter, ou procurar manter máis ben, unha eterna xuventude paréceme un pouco estúpido. Estamos ante un tema no que entran unha cantidade de factores enorme e no que non paga a pena gastar tempo pensando.

Estou completamente dacordo coa miña compañeira Fátima, a diferenza de clases xa é un problema agora, e se engadimos a eterna xuventude só para as persoas que o seu poder adquisitivo llo permita, esta diferenza elevaríase enormemente. E como di ela, a saúde e as operacións médicas para curar enfermidades, deberían ser algo ó que todos poidan optar, sendo ricos ou sendo pobres.