Polo que conta Marcos, parece que queiramos atopar unha cura contra a vellez coma se fose unha enfermidade. O envellecer non é unha enfermidade, polo tanto non se pode curar. O envellecemento é un fenómeno biolóxico que causa que o noso organismo vaia debilitándose por momentos para posteriormente morrer. É como unha pila de gran duración. Curar esta "enfermidade" querería dicir ter control total sobre a condición da vellez. É como se tiveramos un resfriado e queremos solucionalo. De todas formas, podemos vivir con este sen que mate xente, cunha medicación adecuada. O que di o foro é que isto non se refire a deter a vellez, se non revertila. Para isto, habería que levar á persoa a un estado onde non sofra ningún tipo de doenza e mantela nese estado. Pero isto pode facer que este tratamento haxa que pagalo toda a vida. Polo tanto, sería moi custoso.

A xuventude eterna, tal e coma a presenta Marcos, semella máis ben un método para alcanzar a inmortalidade, e isto suporía grandes consecuencias a nivel social e demográfico. Primeiramente, só unha pequena parte da poboación (a máis rica) podería permitirse este tipo de transplantes, porque uns órganos e texidos novos non son adquiribles de balde. Como consecuencia, a sociedade converteríase nunha de libro ou película, onde só uns poucos son os privilexiados que viven máis e mellor (isto, alomenos, nos sistemas capitalistas, onde destaca a ausencia da igualdade de oportunidades). En adición, a pesar de que a idea da eterna xuventude é agradable para todos, o seu principal efecto, a sobrepoboación, non o é. Ademais, como apunta Noé, os recursos da Terra son limitados, e cada vez precisariamos máis. Non obstante, isto pode ser solucionado mediante a colonización doutros planetas do Universo, unha vez que as investigacións nese ámbito, que cada vez parecen máis factibles e próximas, prosperen.

Voar como unha águia,ter tanta forza que podes romper un muro cun só dedo,dar a volta ó mundo en tres segundos,vivir eternamente... Parémonos neste último "súper poder" que,novamente,a ficción supera a realidade e parece ser que nuns anos,e por suposto cós novos avances na mediciña,sería posible,basándose no recambio de tecidos e células por outras novas que permiten vivir uns años máis,e así progresivamente. Esta técnica seria asequible para as clases máis ricas,xa que supondría un tratamento deste tipo un elevado coste que sólo poucas persoas poidan permitirse. E se fora tan barato que todo o mundo podría permitilo? Pois traería unhas graves consecuencias a medio e largo plazo: o mundo sería unha sociedade "avellentada",polo que a poboación aumentaría considerablemente. As reservas naturais,os alimentos,incluso o espazo non sería suficiente para satisfacer as necesidades de todos. As ciudades medrarían,e como consecuencia disto,a contaminación... E... Estas causas teñen que ser a solución para que non se fagan estés tratamentos? Non. Poderíase seguir investigando nos laboratorios,e probar con animais,para solucionar problemas de perigo de extinción,ou animais que por culpa do
Calentamento global estanse a reducir a sus esperanza de vida. Como todo neste mundo,podería aplicarse no seu uso correcto.

Esta mediciña e o plantexamento do foro é ver ás persoas máis como máquinas ás que se lles pode cambiar unha peza se se "cascan". Algo parecido ocorre na película "La isla" que botaron hai pouco, neste filme creábase unha sociedade de clons feitos para que se nalgún momento un dos contratistas necesitaba un transplante só tería que quitarllo do clon. Así estes contratistas alcanzaban unha saúde óptima sen esforzo. Sería o mesmo pero sen usar clons totales se non só usando tecidos. Aínda que o poida parecer, non é unha idea disparatada e pode que sexa viable, mais, ten moitos inconvintes como xa citaron, como a sobrepoboación.

Na miña opinión sería xenial poder vivir sempre na xuventude,pero así como envellecer ten as súas cousas malas,como o deterioro dos organos,do noso aspecto, das capacidades físicas que antes tíñamos e iremos perdendo,tamén ten o seu lado bo,porque cos anos a xente enriqquécese de sabiduría, e se quedamos semprpe na xxuventude quedaríaamos nesa etapa idílica das nosas vidas e non aprenderíamos o que a xente mallor aprende coas adversidades que teñen en cada periodo da súa vida.
Eu opino que sería bo poder vivir todo o tempo do mundo,pero, se xa vivi para sempre a xente non poderían ter fillos,porque o mundo ten un determinado espazo e non colleríamos todos, porque a xente vai morrendo e deixando oco aos nenos que nacen,pero si nadie morre,e seguen nacendo nenos, non habría espazo para todo o mundo.
En definitiva, estou de acordo en que a ciencia investigue e descubra todo canto poida,pero que deixe seguir o curso natural da vida.