A desconfianza ao descoñecido é unha característica innata nos animais e esta reacción instintiva é moito mais significativa en nós. Somos uns seres que contamos cunha imaxinación absolutamente marabillosa, esta capacidade sérvenos para escribir grandes novelas, imaxinar complexas historias; uns dos temas mais recurrentes é o da ciencia ficción. Os escritores de ciencia ficción basanse na primeira característica xa mencionada, de ter medo ao descoñcido, para crear un certo grao de interes no lector. Pois eu creo que este tema, sen querelo, estase convertindo nunha historia de ciencia ficción.
Ter medo a algo novo é, repito, algo natural, e moi positivo para a supervivéncia do individuo e incluso da especie. Insinuo que a cautela pode ser unha das claves do gran poder evolutivo do noso xénero. Ademais neste caso, o medo pode realmente estar xustificado. A transxénia consiste na modificación do xenotipo dun individuo para que presente un fenotipo antinatural, có obxetivo de mellorar as suas propiedades químicas e biolóxicas a favor das nosas necesidades. A tranxénia é realmente un tipo de selección artificial, pero acelerada e coa capacidade de mesturar xenes de diferentes especies. O perigo reside en dous conceptos principalmente: primeiro, este proceso faise coa intencionalidade de buscar xenes cunhas propiedades especificas que a continuación utilizarianse de forma práctica en diferentes ambitos, pero ninguén pode asegurar a priori que estes xénes cunhas propiedades especificas e positivas, non leven implicitamente outras propiedades non desexadas que poderían ser perigosas ao ser aplicadas a ditos ambitos, falo de efectos secundarios imprevistos e imprevisibles. O segundo problema que vexo eu é o factor humano, explicome, os investigadores son seres humanos, ser humano implica o erro, equivocarse é unha condición humana e non so iso, a prepotencia que supón creer que podemos controlar a natureza ao noso gusto sen ningunha consecuencia supón, xunto cos posibles erros, a posibilidade de que a transxénia non sexa tan segura como poda parecer. Cabe destacar tamén os riscos ecolóxicos como a posibilidade de contaxio que existe entre cultivos transxénicos con non-transxénicos.
A razón pola que a Administración non censure esta práctica tendo en conta a perigosidade que poda supoñer a modificación xénetica é que a transxénia supón a mellor e única solución á superpoboación e fame mundiais. Un campo de millo transxénico en Europa produce moitos mais flocos que un natural, una plantación de algodón transxénica nos Estados Unidos produce mais roupa ca unha natural...un campo de cereais transxénicos que soportan mellor a falta de auga plantados en Somalia producirá mais pan que un que non foi modificado...
O tema é delicado, pero postos a elexir entre un posible perigo basado en gran parte no medo irracional, e salvar vidas, eu aposto pola ciencia.
|