Baixo o meu punto de vista subxectivo, opino o seguine:
- Cando a tendencia é máis grande, si se adoita dicir que máis rápido s vai a conseguir o que algu´n quero, pero isto non sempre é certo, xa que canto máis se ten menos nos chega. Por outra banda, a austeridade poderíanos mover por exemplo, a crise xeral que por moito que o neguen estamos a sufrir en TODA Europa; digo a crise porque a xente se ve obrigada a exercer un comportamento cunha maior austeridade, así como pode ser o de pasar a reducir o número de electrodomésticos nun fogar, o de vivir nun aluguer e mesmo o de evitar o despilfarro, na maior àrte dos casos porque aogora obter o que queremos nos custa un maior prezo e esforzo.

O noso consumismo, vai a depender moito de cada persoa ou familia, non se pode dicir que poque unha persoa que leve o teña algo que non imaxinamos xa estea a a querer aparentar o que non é, xa que un mínimos capricho nolo permitimos todos. Pero sí en xeral, sobre todo nos países pertencentes ao XE- 20, a poboación sofre a necesidade de mercar obxetos e produtos máis por capricho ca por que faga falta, aínda que sego dicindo que non sempre é por aparenter, xa que unha persoa caprichosa, con todos os seus defectos, non podemos confundila cunha persoa que lle gusta ter o que non pode, ( o capricho é unha pequena enfermidade psicolóxica).
O noso benestar non só se mide pola abuncia, aínda que esta pode axudar a aumentalo, xa que como foi mencionado anteriormente non só inclúe riqueza de bens, aínda que cabe recordar que moitas persoas isto non o recoñecen pero á ora da verdade téñeno moi enconta, xa que vivimos nunha sociedade de compra e venda.
Quero engadir que o benestar, como motivo principal, ben medido pola felicidade, o amor, e fundamentalmente, por saber que por detrás de nós sempre teremos a alguén que nos apoie, como pode ser o corpo ou grupo familiar.

Eu penso que non nesesitamos ningún tipo de campañas para cambiar de hábitos, xa que todo o que sexa reducir nun consumismo de semi- luxo o ignoramos xa que nos parece un consello de vellos, o cal é rexitado, so unha pequena parte da poboación lle fai caso ao que nos din para evitar excedernos, pero isto é pouco usual xa que como di outro antigo refrán: é mellor a fartura ca falte, pero eu o que lle vexo de malo a iso é o aguanto desa fartura.

Eu creo que cada vez compramos máis cousas polo que vemos na televisión e en revistas, donde aparecen unha serie de productos que son iguais a os de antes pero o novo xa ten algo máis que o antigo, polo cal xa é máis caro e tamén influen as marcas porque tamén nos gusta vestir con un nombre determinado e non con calquera de mercado e cousas así, que apesar de que nos gusta ao final acabanos saíndo caro.

Non estou totalmente de acordo, compramos cousas que non precisamos e acabamonos facendo dependentes diso. Por exemplo se compras un Ferrari de 490 cabalos despois non eres capaz de cambialo por un Renault de 60. Na miña opinión a sociedade fixose dependente de cousas que non precisaba e non é o suficientemente responsable para cambiar sen axuda. Isto podese reflexar nos fillos dos ricos que estan acostumados aun moi bo nivel de vida e non son capaces de solucionar os seus problemas por si mesmos nin de saír a diante.

Sí,axudou moito.Antes comprabamos moito máis,e ademais de comprar máis non nos parabamos a pensar si coller esto ou aquilo que costa menos.
No futuro cando vaiamos a comprar utilizaremos moito máis a capacidade da razón(xa a estamos utilizando bastante a racionalidade na actualidade),pois cada vez os productos van subir maís e nos cada vez vamos mirar máis os prezos.Por exemplo si un día no futuro vamos a comprar un producto e vemos que ese determinado producto vale moito razoaremos si fai falla de verdade,si fai falla mirarémos se se pode subsituír por outro máis barato.