Podes acceder ao contido do foro antigo nesta ligazón.

Se non tes un usuario asignado podes crear un nesta ligazón.

Se tes un usuario pero non podes acceder o foro, seguramente a túa conta de usuario pertenza ao sistema antigo de blogs. Podes solicitar a actualización do teu blog e así poder acceder a este foro.

Bienvenido Invitado 

Mostrar / Ocultar encabezado

Bienvenido Invitado, publicar en este foro requiere registrarse.





Páginas: First << 7 8 9 [10]
Autor Tema:Economía e saúde; como acadar un desenvolvemento sostible? TEMA CERRADO
fab-dariov-
azquez
Newbie
Mensajes: 7
Mensaje Re: Economía e saúde; como acadar un desenvolvemento sostible?
on: June 6, 2015, 18:34

Eu creo que a viticultura doméstica é posible sen o uso de fitosanitarios, pero claro, é máis facil levar o ventilador e esparcir o producto que ir coa mochila de repartir o sulfato, donde si que o vexo máis dificil é aplicalo ás grandes bodegas que teñen terras inmensas cheas de viña onde a idea de esparcir sulfato a pé é descabellada, nese caso o uso de fitosanitarios estaria máis ou menos xustificado, pero sempre que mantiveran as terras lexos das casas da xente, e a horas da mañan para non molestar á xente ou danar os coches que pasen polo lado.

faa-tamara-
parracho
Beginner
Mensajes: 30
Mensaje Re: Economía e saúde; como acadar un desenvolvemento sostible?
on: June 6, 2015, 21:26

Como ben dixemos ao principio, os fitosanitarios son empregados para combater as pragas que afectan á vide.
Unha das pragas que máis afecta a este cultivo é o mildio (coñecido na nosa zona como mildeu).
O mildio é una enfermidade criptogámica das plantas que ataca especialmente a viña e se manifesta pola aparición de manchas nos órganos afectados (follas, flores e froitos).
En Galiza é moi común atopar mildio, principalmente polas condicións de calor e humidade de que existen, sendo Plasmopara viticola, un protista da familia dos peronosporáceos, o patóxeno causante do mildio na viña
Este protista é un endoparásito, polo que non se aprecian danos na planta ata que a infección a danou de forma grave
P. viticola afecta a parte aérea da vide, sendo o máis característico un ataque ás follas. Así pois, na face adoitan aparecer rexións de aspecto amarelento que se coñecen co nome de "manchas de aceite” e no envés óllase, se o tempo é húmido, o típico "po de azucre", que se corresponde coa reprodución asexual, é dicir, cos zoosporanxios que saen a través dos estomas.
Se o ataque de P. viticola é forte, prodúcese unha seca parcial da folla que pode levar á súa caída prematura, o que afecta a produción. No acio a patoloxía maniféstase de varios xeitos. Nuns casos, os acios enteiros poden perder forza e caer mentres que noutros, só as uvas do extremo do acio quedan secas, coma se estivesen queimadas, mentres o resto do acio está san.

faa-tamara-
parracho
Beginner
Mensajes: 30
Mensaje Re: Economía e saúde; como acadar un desenvolvemento sostible?
on: June 6, 2015, 21:27

Como ben dixemos ao principio, os fitosanitarios son empregados para combater as pragas que afectan á vide.
Unha das pragas que máis afecta a este cultivo é o mildio (coñecido na nosa zona como mildeu).
O mildio é una enfermidade criptogámica das plantas que ataca especialmente a viña e se manifesta pola aparición de manchas nos órganos afectados (follas, flores e froitos).
En Galicia é moi común atopar mildio, principalmente polas condicións de calor e humidade de que existen, sendo Plasmopara viticola, un protista da familia dos peronosporáceos, o patóxeno causante do mildio na viña
Este protista é un endoparásito, polo que non se aprecian danos na planta ata que a infección a danou de forma grave
P. viticola afecta a parte aérea da vide, sendo o máis característico un ataque ás follas. Así pois, na face adoitan aparecer rexións de aspecto amarelento que se coñecen co nome de "manchas de aceite” e no envés óllase, se o tempo é húmido, o típico "po de azucre", que se corresponde coa reprodución asexual, é dicir, cos zoosporanxios que saen a través dos estomas.
Se o ataque de P. viticola é forte, prodúcese unha seca parcial da folla que pode levar á súa caída prematura, o que afecta a produción. No acio a patoloxía maniféstase de varios xeitos. Nuns casos, os acios enteiros poden perder forza e caer mentres que noutros, só as uvas do extremo do acio quedan secas, coma se estivesen queimadas, mentres o resto do acio está san.

faa-daniel-
baulo
Newbie
Mensajes: 6
Mensaje Re: Economía e saúde; como acadar un desenvolvemento sostible?
on: June 7, 2015, 17:09

A agricultura ecolóxica é un sistema usado para poder cultivar unha explotación baseándose na utilización óptima dos recursos naturais, sen empregar produtos químicos de síntese, ou organismos xeneticamente modificados, nin para abonar nin para combater pragas, obtendo alimentos orgánicos e ecolóxicos á vez que se conserva a fertilidade da terra e se respecta o medio ambiente.
Así, conséguese un producto libre de residuos químicos, ademais de frear a contaminación que causa o uso de fitosanitarios e os métodos empregados actualemente. Tamén resulta favorable para os propios agricultores, posto que poden realizar o traballo sen poñer en risco a sua saude. Penso que a gricultura ecolóxica é unha boa alternativa que se debería usar máis.

faa-manuel-
vilas
Beginner
Mensajes: 38
Mensaje Re: Economía e saúde; como acadar un desenvolvemento sostible?
on: June 8, 2015, 19:49

A filoxera da vide é o nome común da especie Viteus vitifoliae, insecto hemíptero homóptero da familia Phylloxeridae. A súa orixe sitúase en Estados Unidos, onde se alimenta das follas e raíces da vide americana.

Os danos que produce dependen do tipo de vide, xa que non participa exclusivamente na súa morte, senón que adoita vir acompañada de hongos e bacterias que necrosan e podrecen as raíces. As raíces da vide europea responden á filoxera mediante nudosidades e tuberosidades (hipertrofias e depresións centrais respectivamente) que permite a entrada aos microorganismos mencionados provocando a súa morte e con ela a da planta enteira. A vide americana, con todo, apenas forman nudosidades e tuberosidades, polo que a filoxera pódese alimentar das súas raíces sen provocarlles a morte.

O foco portugués chegou antes a Galicia que aos Arribes do Duero (Zamora e Salamanca). Antes de ser infectados os viñedos galegos pola filoxera, estes atravesaban unha mala racha pola praga previa de oidium (1845), a cor branca e pouca graduación da uva (o mercado francés demandaba o oposto) e a precaria rede de transportes.

O primeiro sitio infectado en Galicia foi en Viladervós (1882). En dous anos estendeuse pola cuenca alta do Támega e en 1885 pasou ao val do Bibey. Seguindo este val chegou á ribeira do Sil, lugar onde se desdobló en dous ramais:

seguindo río arriba ata alcanzar a mesma fonte do Sil e traspasando a cordillera Cantábrica (chegando ao val de Narcea en 1890)

seguindo río abaixo ata chegar á ribeira do Miño en 1887. Nesta zona freouse a expansión da praga pola presenza de chans arenosos silíceos e con esquistos, pouco propicios para a filoxera.

Un segundo foco, procedente tamén de Portugal, foi o que se introduciu pola zona litoral (rexión de Vinho Verde), alcanzando o río Miño e remontándoo ata o norte de Galicia, alcanzando os viñedos de Betanzos en 1907.

Nestas datas xa se sabía que non eran efectivas as inundacións nin o tratamento con sulfuro; o único efectivo era o transplante por vides americanas. Malia os intentos de crear viveros en terreo galego para fornecer vides americanas, foron as importaciones dos viveros cataláns as máis importantes.

Con todo, a filoxera non foi tan virulenta e estendida como no resto de España.

faa-carmen-
vilanova
Beginner
Mensajes: 26
Mensaje Re: Economía e saúde; como acadar un desenvolvemento sostible?
on: June 9, 2015, 18:38

A filoxera da vide é o nome común da especie Viteus vitifoliae, insecto hemíptero homóptero. A súa orixe sitúase en Estados Unidos, onde se alimenta das follas e raíces da vide americana. Durante a década de 1870, a filoxera entrou na Península Ibérica por tres focos: Porto, Málaga e Xirona. Dito insecto chegou a Galicia a través do foco portugués, aínda que aquí os viñedos xa atravesaban un mal refacho por outra praga previa de oidium, a cor branca e pouca graduación da uva e a precaria rede de transportes. O primeiro sitio infectado en Galicia foi en Viladervós (1882). En dous anos estendeuse pola conca alta do Támega e en 1885 pasou ao val do Bibey. Seguindo este val chegou á ribeira do Sil, lugar onde se desdobrou en dous ramais:
- seguindo río arriba ata alcanzar a mesma fonte do Sil e traspasando a cordilleira Cantábrica (chegando ao val de Narcea en 1890);
- seguindo río abaixo ata chegar á ribeira do Miño en 1887. Nesta zona freouse a expansión da praga pola presenza de chans areentos silíceos e con xistos, pouco propicios para a filoxera.
Un segundo foco, procedente tamén de Portugal, foi o que se introduciu pola zona litoral (rexión de Vinho Verde), alcanzando o río Miño e remontándoo ata o norte de Galicia, alcanzando os viñedos de Betanzos en 1907. Nestas datas xa sabíase que non eran efectivas as inundacións nin o tratamento con sulfuro; o único efectivo era o transplante por vides americanas. A pesar dos intentos de crear viveiros en terreo galego para subministrar vides americanas, foron as importacións dos viveiros cataláns as máis importantes. Non obstante, a filoxera aquí non foi tan virulenta e estendida como no resto de España.

faa-manuel-
vilas
Beginner
Mensajes: 38
Mensaje Re: Economía e saúde; como acadar un desenvolvemento sostible?
on: June 10, 2015, 16:19

Existen diversos fungos, insectos e bacterias que afectan as vides, por exemplo:

1. Oidio en la Vid: O hongo desenvólvese sobre follas, brotes e froitos, apreciándose neles as típicas manchas harinosas brancas. Os danos máis importantes son os causados aos froitos.Require alta humidade para infectar, pero non auga líquida. Primavera é ideal para iso. A borra pode cubrir follas, racimos ou ramas e provoca deformacións, abarquillamiento de follas e rajado de uvas.O inóculo chega polo vento e penetra polos estomas da follas. Pode producir danos importantes en grans pequenos (guisante).

2. Mildiu de la vid:Ataca sobre todo a follas. Na primavera aparece a típica mancha aceitosa no fai da folla, verde apagado amarillenta e polo envés, coincidindo con ela, unha borra algodonosa. As follas terminan secándose.No outono, en follas envellecidas pode aparecer síntomas de mosaico. En racimos pode aparecer borra ou micelio algodonoso en grans pequenos e podremia seca en racimos máis desenvolvidos nalgunhas uvas (a pel engúrrase e ponse marrón).O inóculo permanece en follas caídas no outono e actívase na primavera. A enfermidade transmítese por salpiqueo de choiva e penetra polos estomas das follas.

3. Botritis o Podredumbre gris de las uvas:Ataca fundamentalmente a racimos próximos á maduración. Os grans quedan recubiertos cun micelio do hongo, de cor grisáceo e sécanse. Propágase a enfermidade por contacto. Tamén ataca hongos saprofitos tipo Penicillium, que teñen un micelio verde azulado.As condicións óptimas para o seu desenvolvemento son 25ºC e 75% de humidade.O hongo Botritis para infectar necesita feridas na uva. Estas feridas pódenas producir pragas como a Polilla do racimo, granizo ou choivas moi fortes.O síntoma é unha borra (micelio do hongo) moi abundante nas uvas de cor gris escuro e podrécense. Vaise correndo polo racimo con facilidade.O inóculo consérvase nas ramas e actívase con 18ºC e bastante humidade.

faa-manuel-
vilas
Beginner
Mensajes: 38
Mensaje Re: Economía e saúde; como acadar un desenvolvemento sostible?
on: June 12, 2015, 19:38

Os fungos poden anidar nos restos de vellas raíces e dar lugar a infeccións e danos nas mozas estacas. En todos os viñedos están presentes tamén as virosis. O vehículo de transmisión das virosis ás novas estacas constitúeno as vellas raíces, que poden permanecer no terreo perfectamente vivas durante máis dun ano e unha vez mortas deixan residuos daniños durante bastantes anos, especialmente os nematodos (sobre todo o Xiphynema index) que parasitan as raíces. Os nematodos por si sos xa representan un feito negativo, porque atacan o aparello radicular das plantas cando aínda son novas e pouco desenvolvidas.Unha boa práctica é a fumigación do terreo. Esta é obligatoria para as instalacións de material de propagación, sexa a que sexa a presenza de nematodos ou virosis. Úsanse fumigantes de tipo e fórmula diversa (dicloropropano-dicloropropeno ou dibromometano), en forma líquida ou granular. Algúns teñen só acción nematicida, outros actúan tamén sobre as plantas, ante todo matando as vellas raíces da vide e tamén como fungicidas.

Páginas: First << 7 8 9 [10]
Foro Mingle by cartpauj
Versión: 1.0.30 ; Página cargada en: 0.084 segundos.

Os comentarios están pechados.