Eu penso que en parte é por necesidade e por outra inflúen factores como os que se citan arriba como o é o estatus social, xa que moita xente para aparentar un gran nivel de calidade de vida adquire productos que non estan ao seu alcance. Normalmente son productos vistosos como teléfonos, xoias, coches e incluso casas. Isto produce que moita xente se hipoteque por encima das súas posibilidades de pagamento e así aparecen os denominados ''morosos'', sumado a tasa a alza dos bancos (O que provocou nos seus tempos a burbulla inmoviliaria, que aínda agora estamos pagando as súas consecuencias...)Tamén creo que é unha tendecia social que xira en torno a moda e a modernidade, xa que por exemplo eu teño un LGL3 (que fai 2-3 anos era un móvil bastante bo) e agora mesmo e considerado unha patata e podese comprar novo por 35$ e os móviles de última xeración octoplican as súas capacidades con respecto a este en memoria, cámara, etc. e segueme sendo igual de útil para as cousas que uso, sen necesidade dun Iphone 6.
Tamén penso que se nos dedicaramos a buscar formas de lograr un benestar social xeneral en vez de intentar inventar métodos para facer que os productos duren ata un número x de usos, non existiría o problema que hai de que ao facer os productos de larga duración non habería traballo, xa que a xente si, cobraría menos, pero tamén gastaría menos, xa que ao mellor un artículo, como pode ser un microondas, unha lavadora, etc en vez de durar de 5 a 10 anos durarían entre 20-30 anos ou máis, se se invertisen cartos para a investigación da duración de estos productos. Temos que intentar buscar solucións coherentes aos grandes problemas existentes e deixar de analizalos porque creo que xa levan analizados dende fai moitos anos pero hai poucas solucións ao respecto e isto fai que non avanzemos e cada vez os problemas son mayores e crece a diferenza entre a clase baixa e a clase alta, ata tal punto que a clase media(na que estaríamos a gran parte de nós)está desaparecendo. Temos que empezar a facer cousas útiles en vez de cousas interactivas, atractivas e adictivas pero con pouca funcionalidade. Estamos empezando a pensar pero deixamos de sentir, e cada vez os bens materias son máis importantes(que claro que ter unha vida folgada alexate de certas preocupacións) pero que a felicidade non se basa solo en eso, se non en ter unha boa familia, alguén que te queira, etc

Dende o meu punto de vista, case toda a población compra moitos productos sen ter necesidade deles, é decir, que compran por capricho ou por moda. Aínda que hay xente, moi pouca, que por consecuencia da crises so compra o que necesita, xa que a súa renta so lle chega para comprar o necesario, pero seguramente, estas persoas se tiveran unha maior renta comprarían por capricho ou por moda. Hoxe en día, a xente dalle máis importancia ao material, isto pode ser un problema, xa que, os que teñan unha boa renta e poidase permitir todos os luxos empezará a desperdiciar aos que non teñen esa mesma sorte. Desgraciadamente na nosa sociedade, en moitos casos, o que ten máis cartos ou máis luxos e o mellor, o que manda máis e ao que todo o mundo lle fai a "pelota", é decir, que a xente que ten a sorte de poder comprar os productos da mellor marca ou caprichos, poñémolas nun nivel social maior ca os que non teñen esa sorte e que solo se poden permitir o necesario ou solo compra o necesario. Respecto ao video, se cada vez consumimos menos a economía non se moverá, e a consecuencia disto será, que as empresas e fabricas cerren e haxa máis paro.

Eu creo que o consumismo actual non é por necesidade, senon por facer pensar á xente que temos máis cartos ou que somos máis importantes, por exemplo, renovase de mobil cada pouco tempo para non quedar anticuados, ou comprase roupa a pesar de que non faga falta. Respecto ó tema da abundancia estou dacordo, na sociedade actual sempre se pensa que canto máis mellor, se se poden ter 2 coches, pois teñense, ainda que non fagan falta, e se se pode cambiar de mobil cada ano ainda que funcione ben, pois cambiase. Tamén, parte da culpa tena a publicidade moderna que nos atormenta a diario con novos productos e nos intenta meter a idea de que os necesitamos, fai uns anos con ter un portatil xa chegaba, hoxe en día a publicidade intenta facernos pensar que nos fai falla unha tablet para vivir máis comodos, etc.

Estando de acordo cos criterios dos meus compañeiros, sentencio que aínda que todos damos un punto de vista desfavorable do noso actual consumismo, non somos conscientes de que somos nós mesmos os que entramos e damos xogo a esta situación, sendo parte do problema, e non un individuo que o visualiza cunha perspectiva externa, como moitos se aceptan a crer.
Todos os días somos influenciados por grandes cadenas comerciais ou empresas globais, que nos inducen a mercar novos aparellos ou utensilios que nos fan crer que son necesarios para a vida cotiá, pois prescindindo deles acadaríamos un nivel de vida inferior aos demais. Isto acaba persuadíndonos de que ao ter maior cantidade, se terá maior prestixio. E isto, lamentablemente, é un feito no 80% das mentes, que tan só xulga pola aparencia.
A obsesión inconsciente de querer sempre adquirir o máis novo e efectivo dos produtos, para acadar o propio benestar, ás veces acaba resultando ter o efecto contrario, pois sempre vai haber algo novo que supere ao comprado recentemente, polo que nunca acadaríamos un total equilibrio coa “necesidade” e coa “necesidade de ter”.

Dende o meu punto de vista, estamos ante unha sociedade na que a oferta é sobreabundante. O noso nivel de consumo está situado por encima das necesidades básicas ou o consumo promedio. Evidentemente, aquel mercado dirixido pola oferta tranformouse ata a actualidade, na que temos un mercado dominado pola demanda.
Por outro lado, moitas veces chégase a pensar que o ben estar está relacionado en todo momento coa riqueza. En parte isto é verdade, xa que os países ricos presentan un maior benestar que os países pobres. Isto é lóxico, porque nos primeros teremos maior gasto social e polo tano máis recursos educativos, sanitarios... Sin embargo, desde certo punto, a relación entre benestar e riqueza non é correativa.